Laatste uurtjes zijn geteld...

Ik ben weer heelhuids in Bangkok aangekomen. Vraag niet hoe maar het is gelukt. Gisteren van Siem Reap met de bus naar Bangkok gereisd. Dietmar zou om half 7 vertrekken maar zijn bus kwam ongeveer 50 minuten later. Dit betekende dus dat we niet om 6 uur op hadden hoeven staan. Mijn bus zou om half 8 komen, maar uiteraard liet die ook een uur op zich wachten. Wat verwachtte ik eigenlijk? Ik mocht in een minivan mee en als speciale service werden we zo'n 6 uur lang door elkaar geschud tijdens de reis naar de grens van Thailand. De doorgaande weg van Siem Reap naar de grens is niets minder dan een ZANDPAD! En dan hadden we nog wel heel veel geluk dat het die dag niet regende zodat de modderpoel op sommige plaatsen niet al te groot was. Bij de grens was het natuurlijk weer lekker vaag en werd er je niets verteld. Fijn zo. We moesten de grens over lopen, nadat eerst je paspoort grondig gechecked was door de douanier. Ergens aan ed andere kant van de Thaise grens zou wel weer een bus staan. JAAAAJAAA! En maar hopen dat het zou werken.
Maar goed, alle rijen doorstaan, incl. een zware rugzak op je rug en natuurlijk veel te veel dingen in de hand, hebben ze me toch het land uit laten gaan. Na een tijdje kwam er inderdaad een bus aan die ons naar BKK bracht. En dan hadden wij dit keer geluk want er zat al een groep 3 uur te wachten totdat die bus eindelijk kwam.
's Avonds laat aangekomen dus er was geen tijd meer om Koi te zien. Wel afgesproken met de 2 Franse knullen waar ik mee naar Champasak in Laos ben geweest. Leuk om weer even bij te kletsen en te horen hoe hun vakantie is geweest.

Vandaag nog van de ene kant van BKK naar de andere gesjeesd (niet geheel vrijwillig, omdat ik in de verkeerde boot ben gezet).
Vanochtend ontbeten met mijn Franse vrienden waarvan ik gisteravond de kamer heb ingepikt. Toch nog met Koi kunnen lunchen (al was het wat laat geworden ivm de bootreis die een uurtje langer duurde dan gepland)en nog wezen shoppen voor een klein koffertje op wieltjes want allemaal kleine tasjes in mijn hand dat gaat ook niet lekker.
Nu heb ik nog anderhalf uur. Foto's volgen nog maar dan via een fotoboek of cd.
Ik zal het hier missen, dat vrije leventje, het lekkere warme weer, de mensen, marktjes en de geuren op straat. Zelfs de zandpaden en de lokale bussen hadden hun charmes (al ik er eenmaal weer uit was).
Ik moet nu opschieten. Dikke kus en tot morgen.
Liefs Cathelijne